Locus horridus w nowelach Wasyla Stefanyka

Abstract

Praca jest poświęcona badaniu locus horridus w nowelach Wasyla Stefanyka. Stwierdzono, że miejsce to, zwłaszcza w pracach z pierwszego okresu, jest często chatą. Bohaterowie nie postrzegają ją jako miejsca bezpieczeństwa i komfortu, o czym świadczy odpowiadające jej wnętrze, nie nazywają ją swoją własną, nie utożsamiają ją ze swoją egzystencją. Często jest miejscem niepokoju, zagrożenia, niebezpieczeństwa i straszliwej śmierci. Bohaterowie nie czują się bezpiecznie w swoich rodzinnych murach, próbują uciec, ale często im się to nie udaje. Z przestrzeni sakralnej chata zamienia się w miejsce grozy, w którym dokonuje się deformacja świętych ośrodków, a powodem tego jest zaniedbanie własnego domu, porzucenie rytuałów, bez których nie można utrzymać i zachować sakralną przestrzeń. Prowadzi to do pewnego rodzaju kary i zniszczenia przez dom jego mieszkańców.